परतीना परवास

सकाय गयी दुपार गयी 

आनि गयी संध्याकाय 

सासूल लागना रातना

माले याद येस भूतकाय

परपंचना भार उचलत

पार कऱ्यात कठीन वाटा

सपनना मांघे चालत गऊ

जरी रुतना पायम्हा काटा

कधी हसनु कधी रडनु

जिंदगीना लालूचम्हा पडनु

सांगू कोनले कशाले आते

कसा मी  जीवनम्हा घडनु

नातरे मन्हा खरा सोबती

त्यास्नाम्हा मी खेवत बसनु

याद येता धाकलपन्नी

गालम्हा मी खुदकन  हसनु

व्हवु मन्ही आंडेर सारखी

आंडोर करस नितनेम सेवा

जिव्वतपने मी सर्ग  देखा

देव भी करस मन्हा हेवा

परतीना परवास मन्हा

काठीना आधार सर्ता सर्ता

मरन मन्ही खरी प्रेमिका

तडपस तिले भेटाना कर्ता

जाता जाता सांगी मी जास

हावू सौसार से निव्वय माया

अरे मानुस मतलब गुंता

नको घालू हावू जलम वाया

✍️ मोहन पाटील कवळीथकर